ما همیشه زبان را درس مشكلی تصور می كردیم كه باید آنرا امتحان دهیم و بدین دلیل هرگز فرصت استفاه از آنرا بصورتی نیافتیم كه از آن لذت ببریم.

بشر در هیچ دوره ای این چنین با حجم انبوهی از داده ها و اطلاعات مواجه نبوده است. سرگردانی انسان امروز، انتخابی مناسب از بین هزاران امكانی است كه عمر كوتاهش را بر نمی تابد. و این سرگردانی، در انتخاب روشی مناسب برای یادگیری یك زبان بین المللی با گستره تولید جهانی، صد چندان شده است. كتابها، فیلمهای صوتی - تصویری، كلاسهای آموزشی رسمی و غیر رسمی، نرم افزارها و پهنه گسترده اینترنت در كارند تا امر فراگیری یك زبان خارجی تحقق یابد آیا اشكال در بهره هوشی ما دانش آموزان و دانشجویان ایرانی است كه با گذراندن بیش از ده سال از دوران راهنمائی تا دانشگاه هنوز نتوانسته ایم در حد قابل قبولی زبان بیاموزیم؟ چرا ما دانش آموزان و دانشجویان ایرانی با گذراندن بیش از ده سال، از دوران دبیرستان تا دانشگاه، هنوزنتوانسته ایم در حد قابل قبولی زبان بیاموزیم. بدون شك اشكال در بهره هوشی و توانائی های ما نیست بلكه مشكل در روشها و تكنولوژیی های است كه ما با استفاده از آنها زمان بزرگی از زندگی خویش را از دست داده ایم. عمده ترین دلایل نا كامی در فراگیری زبان در كشور ما بقرار زیر است


ترس:

 ما همیشه زبان را درس مشكلی تصور می كردیم كه باید آنرا امتحان دهیم و بدین دلیل هرگز فرصت استفاه از آنرا بصورتی نیافتیم كه از آن لذت ببریم.


تكیه بر محیط مبتنی بر متن:

 دنیای واقعی زبان، یك دنیای صوتی است. در حـالی كه سیستم آموزشی ما، دنیایی مبتنی بر متن بوده است و این باعث می شد كه مشكل تلفظ نیز بر مشكلات بیشمار ما افزوده شود. بدلیل عدم زیستن در یك محیط واقعی صوتی با آن احساس بیگانگی می كنیم. نتیجه این سیستم آموزشی در آرمانی ترین شرایط تربیت مترجم بود، نه كسی كه با زبان بتواند ارتباط برقرار كند.
 

تكیه بر گرامر:

 كاش ما زبان را با روش كودكان یاد می گرفتیم كه كمترین اهمیتی برای دستورات پیچیده زبان نمی دهند. راستی را، خود چقدر با گرامر زبان مادری خود آشنا هستیم دستوات گرامری در تمامی زبانها یك موضوع كاملا تخصصی و انتزاعی از زبان است و اگر نه اینست پس اینهمه رشته های دانشگاهی سطح بالا در رابطه با دستور زبان چه معنی میدهند؟ حرف زدن با رعایت دستورات گرامری زبانی پر از استثناء مانند انگلیسی، تقریبا غیر ممكن است.


تاكید بر یادگیری لغات:

 آموزش ما، حفظ كردن فرهنگهای لغت بود، هر معلمی برای خود دیكشنری كوچكی می ساخت كه مجبور به حفظ آن بودیم. و متاسفانه هنوز هم كار به همین منوال است. در یك فرهنگ انگلیسی نگـاهی به لغت GET یا TAKE بیندازید. دو صفحه معنی مختلف و گاه متضاد برای یك لغت سردرگمی آدمی را در آموزش صد چندان می كند. فرق عمده زبان انگلیسی با زبان فارسی در این است كه لغات در زبان انگلیسی عمدتا وقتی معنا واقعی دارند كه در كنار سایر لغات قرار می گیرند. مثلا لغت Take معنی واضحی ندارد در حالی كه معنی عبارت Take off كاملا مشخص است.
 

عدم توجه به این الگوهای ساختاری روش طبیعی آموزش زبان:

 به برخی ازاین تفاوتها در همین راهنما اشاره شده است.

 
اهمیت دادن به امر خواندن:

 در هر زبانی چهار عنصر عمده خواندن، نوشتن، صحبت كردن و گوش دادن وجود دارد. آنچه در سیستم آموزش رسمی ما بیش از همه به آن پرداخته شده است امر خواندن می باشد. در برخی از كلاسهای غیر رسمی نیز صحبت از هم زمانی چهار عنصر رفته است. اما وقتی ما در محیط واقعی زبان قرار می گیریم در می یابیم كه اگر هدف فراگیری زبان باشد عنصر خواندن و نوشتن اهمیت درجه چندم دارند به این دلیل ساده كه در تمامی زبانها افراد بی سواد آن جامعه نیز قادر با تكلم زبان مادری خود هستند.